Het enige wat Anna Massinissa me vroeg voor mijn laatste bezoek aan Fabriano en voor dat ze me zouden huldigen was een lezing te geven over mijn conceptuele aquarellen. Deze lezing had ik al een hele tijd ik moest ze gewoon nog wat aanpassen.
Ik zal je in deze korte uiteenzetting trachten te vertellen wat het concept is achter mijn werken, de laatste jaren zijn dat vooral aquarellen. Ik vertrek steeds van een idee en tracht dat dan op een zo origineel en leesbaar mogelijke manier om te zetten in een schilderwerk. Ik gebruik de aquareltechniek om die ideeën/bedenksels/concept in beeld te brengen of vorm te geven.
Deze techniek kan geen doel op zich zijn, de techniek staat slechts ten dienste van een doel. Dat doel
is een schilderij dat niet liegt over zijn intenties. Een schilderij dat niet de realiteit tracht te evenaren maar een weergave is van mijn concept.
Als ik een idee/ontwerp in mijn hoofd heb begin ik te kijken hoe ik dit kan omzetten in een origineel werk dat typisch mijn stempel draagt. Ik denk bij het uitwerken van mijn idee nooit aan de consequenties maar steeds aan hoe kan ik dat idee zo goed mogelijk vertalen in een aquarel.
Alles begint dus met een idee, een concept. Eenmaal ik idee in mijn hoofd heb, begin ik te denken aan hoe dit het beste uitvoeren, hoe kan ik dit het beste overbrengen. Pas als ik dat weet kan ik beginnen met zoeken en schetsen/foto’s maken. In de eerste fase gebeurd er veel in het hoofd. Eenmaal dat vast staat en ik daar klaar me ben maak ik schetsen maar foto’s en ga ik me documenteren en informeren. Vroeger gebeurde erg veel op papier maar David Hockney leerde me al erg vroeg om de fotografie te gebruiken voor ontwerpen, documenteren etc. Verder een geschikte locatie zoeken voor foto’s, geschikte kledij en geschikte objecten, die mijn idee moeten ondersteunen. Eenmaal ik dat weet en vaststaat laat ik dit even bezinken, enkele dagen en bekijk het constant en ik zoek eventueel nog naar alternatieve oplossingen. Op een gegeven ogenblik staat het vast, zo moet het en dan kan ik het beginnen uitvoeren. Dit is soms hard werken want ik sta bij het bedenker en ontwerpen nooit een moeilijk te schilderen object of onderwerp uit de weg. Ik besef steeds maar achteraf dat ik het wel moet nog schilderen zodanig dat mijn bedoelingen gelezen kunnen worden. Zo ben ik met ieder werk enkele maanden bezig. Als het dan klaar is, zit er ondertussen al een nieuw idee klaar om uitgewerkt te worden. Want het is tijdens het werken dat de nieuwe ideeën zomaar naar komen aanwaaien.
Steeds is het zaak de nodige documentatie te zoeken, op het juiste moment foto’s maken, op de juiste plaats en met de juiste aankleding enz. Je merkt het schilderen is niet zo eenvoudig deze dagen. Je moet niet alleen schilderen maar ook denken en bedenken, steeds trachten om creatief te zijn. Dat is natuurlijk waarmee ik me tracht te onderscheiden van andere figuratieve schilders. Iedereen wil trouwens dat zijn werken ZIJN stempel dragen. Ik wil steeds nog zelf ingrijpen en beslissen en ik gebruik fotografie, als documentatie maar dan moet ik toch steeds de foto’s veranderen, verbeteren, combineren, bijsturen of bijschilderen. Dus alles wat mijn toestel niet kan. Maar dit maakt het wel reuze plezant en interessant zowel voor mij als voor de toeschouwer. Zo, nu weet je wat je nog allemaal kan verwachten. Het zit in de koker maar moet wel nog allemaal gedaan worden. Beloftes dus, en belofte maakt schuld.
Ik schilder ook enkele weken en zelfs maanden aan een werk. Maar ik besteed steeds veel aandacht aan de voorbereiding en documentatie. Dit is en blijft nog steeds een van mijn favorieten werken die ik de laatste jaren maakte. Waarom zul je je afvragen. Wanneer je een idee hebt en er verder over nadenkt en schetsen maakt is het zelden dat het daarna is wat je gedacht had. Dikwijls is het resultaat dan toch anders dan je oorspronkelijk dacht deels omdat het een andere wending krijgt maar soms ook omdat je het niet kan realiseren of omdat je het gewoon niet kan. Bij dit werk is het helemaal geworden wat ik dacht en uiteindelijk vind ik ook nog een zeer sterk beeld. Je moet weten dat ik zelden of nooit aan iets begin zonder vooraf goed te weten wat ik wil doen, hoe ik het wil doen en tot wat het allemaal interpreteerbaar kan zijn. Dat is niet eenvoudig slorpt enorm veel tijd op. Dit is een van de afwijkingen die ik met me draag en een gevolg van mijn drang naar perfectionisme. De aandachtige lezer zal dit al wel opgemerkt hebben, ik moet er leren mee leven en zoals Johan Cr. zei “ieder nadeel hep ze voordeel”!
Dit is het eerste deel, ik zal trachten de rest wat in te korten.
Waterachtige wegen en vegen... 