Eine hand wird zusehends schöner, wenn man sie streichelt.

Ik heb reeds Franse handen, Engelse handen en dit zijn de voorlaatste de Duitse handen. Ik zeg dit zo, maar in feite zijn het alleen de titels die in die taal zijn. De 2 eerste (Franse/Engelse) zijn mijn handen vandaar ook die titel en deze zijn de handjes van Antoinette. Volgens haar zijn ze te kort, want ze mocht niet meer verder op piano daardoor en nu te mollig. Nu heeft men naar het schijnt aangepaste piano’s maar in die tijd toen de dieren nog spraken bestond dat niet of toch niet in Oud-Winterslag. Iets wat ik niet opmerk, ik heb ze altijd zo geweten. Typisch de handen van mijn vrouw! Nu ga ik haar handen nog eens schilderen (met Vlaamse titel) .

Dit is echt waar!

De titel van deze verTejotisering is “Dit is echt waar!” en dat is het ook. Dit is een echt ticket voor de tentoonstelling van René Magritte in de Bozar in Brussel. Wat niet echt is, is dat ik samen met mijn vriend René tentoongesteld heb. Toen we het er over hadden was hij al overleden en het kon hem geen barst meer schelen.Maar we hadden het plan opgevat om al deze werkjes die ik als een hommage aan hem maakte tentoon te stellen, maar wat artiesten willen en denken is nog iets anders dan wat kunsthandelaars willen en plannen. Voor deze mensen telt alleen geld en voor ons is het voldoende als we erkenning krijgen en kunnen leven. In ieder geval ik had er een serieus plezier in, al deze werken te maken en te bedenken. En dat ik er ook nog eens een 5 à 6 van verkocht heb is dubbel leuk! Maar als hij kan/mag zeggen Dit is geen pijp dan mag ik zeker zeggen dat dit echt waar is. En nochmaals het is echt waar kijk maar. Maar 800 Bf voor een groep dat is 20,00 € voor een groep van 30 personen, dat is echt waar dus spotgoedkoop.Daarenboven had jij dus mijn werk en ook nog eens zijn werk? Dat waren andere tijden!

Mijn grote geheim???

 Al van bij die eerste grote aquarel gebruik ik een raster in potlood of trek ik ruitjes of vierkanten van 10/10 cm op mijn blad. Maar ook al bij die eerste kreeg ik de opmerking dat het toch wel erg stom is om dit te gebruiken en dan zeker van die niet weg te gommen. Ik vertelde steeds dat dit nodig is om niet verloren te lopen, dus om op mijn blad niet te verdwalen maar ook omdat op zo een groot formaat alle verhoudingen die je bij het tekenen hebt opgebouwd gedurende al die jaren onbruikbaar zijn, omdat bv een oog 30 cm is. Dus deze hebben hun nut, zijn noodzakelijk. Maar gom ze dan uit als je ze niet meer nodig hebt…maar ik heb ze zelfs bij het aquarelleren nodig en de aquarelverf over die potloodlijntjes maakt ze onuitwisbaar. Als je ze toch weg wil gaat de verf mee weg. Ik heb reeds verschillende keren bij andere artiesten gezien dat ik niet de enige ben die dit doet. Wel om al die twijfelaars en ongelovigen te overtuigen heb ik hier een 2tal foto’s van Obi Osamu. Hij is een van de velen die dit ook toepast. Voila, mijn grote geheim is niet meer dan een bagatel.

Dit is niet van Christo, maar ook niet van U …

Dit is de tweede aquarel die ik maakte en het is als een soort hommage aan Magritte. De meeste die ik maakte zijn met twee voorwerpen die niets met mekaar te maken hebben. Door de  tekst die ik er bij plaats zorg ik voor  een soort van kunstmatige verbinding en die stof tot nadenken of glimlachen geeft. Ik heb dit doosje kaligrafie pennen mooi ingepakt maar niet zoals Christo. Maar het ging hier louter over het idee van iets in te pakken en ik werkte toen nog op kleine schaal. Wel heb ik voor de eerste keer een lakverzegeling toegepast en dat maakt het toch speciaal en het was fijn om te schilderen ( wat prutsen)!

Beter een steen in de lucht dan…

Beter één steen in de lucht dan 10 op uw hoofd of zo iets. Ik ben ondertussen de juiste toedracht tot dit steengoed werk vergeten. Ik weet nog dat mijn kleindochter gek was van deze steen en ik hem daarom schilderde en de rest ben ik kwijt. Zo iets kan gebeuren. Ik merk dat ook als ik plots weer gegrepen ben door een werk dat meer dan 10 oud en dat weet ik niet hoe het mogelijk is dat ik zoiets gemaakt heb, ik bedoel dan technisch. Hoe zette ik dit aan , hoe plaatste ik dit op papier en hoe heb ik dat ooit zo kunnen uitwerken. Soms blijft het achteraf een raadsel en dat komt omdat je je soms volledig kan verliezen in je werk, bijna het bewust zijn verliezen of toch gedeeltelijk van de wereld zijn. Zeer, zeer raar!

Vertejotisering nummer XX

Hier moet ik ook niet veel aan toevoegen. Alleen dat er nog bij staat “maar ge hebt wel nog een nagel om…” . Het geld bestaat niet meer maar de nagel heb ik nog ergens hij was van mijn vader en die had hem steeds in zijn voorschoot zitten en als ik dan vroeg wat hij daar mee deed verwees hij naar de ondertitel van dit werk. Je ziet dat ik ook gewone zaken schilderde maar toch steeds was ik niet zo maar , steeds een dubbele bodem of achtergrond verhaal.

Ceci n’est pas une farce…

Dit is voor mij een van de strafste verTejotiseringen. “Ceci n’est pas une farce”. Zet U neer want ik vertelde/schreef dit nooit eerder neer.  Ik gaf les op het SHIVKV in Genk en op een bepaald ogenblik worden wij opgeslorpt in de Katholieke Hogeschool. Er moesten dan assisten en docenten komen. Volgens de bestaande reglementen en opvattingen was je als leerkracht Artistieke vakken (ik gaf Grafische vormgeving en waarnemingstekenen) automatisch docent, mits artistieke faam natuurlijk. Er waren X-aantal docenten en gezien mijn artistieke loopbaan, behaalde prijzen kortom mijn curriculum was dit voor mij GEEN enkel probleem volgens het bestuur en de collega’s. Na was er blijkbaar toch een aantal vooropgesteld en moest er gekozen worden. Een erg handige vrouwelijke collega met veel minder jaren dienst (lerares Textiel???) en een mindere CV legde het aan met het departementshoofd. Resultaat een viering in beperkt comitée met foisgras en aangepaste wijnen (nooit betaald, naderhand zelf ondervonden) en zonder mij. De dame was verkozen boven mij, er stond dus letterlijk in “de commissie heeft besloten dat uw dossier onvoldoende elementen bevat om een artistieke faam te kunnen erkennen”. Een ander resultaat is deze Tejorie   “Ceci n’est pas une farce” en de ondertitel of hoe textiel het verschil kan maken. Ik heb me daarna met hand en tand verzet en geschreven naar al wat macht had, geprotesteerd, klachten ingediend etc. en geen reusltaat. Na jaren heeft men in het Hogeschool onraad geroken en was er meer van deze onfrisse praktijken aan het licht gekomen. Iedereen die zich benadeeld vond kon herziening vragen. Ik bracht 2 grote kisten naar het Hogeschool bestuur en die commissie waar op stond “Mijn leven”. Ik was door de ellende vroeger gestopt omdat die man me bleef ambeteren door me ieder jaar vakken te laten geven waar ik NIETS vanaf wist. Maar het resultaat was dat ik toen met terugwerkende kracht toch terug Docent werd. Commentaar van mijn vrouw dat is toch maar om op uw doodsbrief te zetten. Maar ik was in eer hersteld en dat was maar terecht!

Kokanje menu’s

Zaterdag gaat onze Ladiesnight door. “Onze” wil hier zeggen van de mannenkookclub waar ik voorzitter van ben. Al 25 jaar maak ik ieder jaar voor mijn kookbroeders een menu in aquarel (kleine aquarelletjes) die daarna in een lijstje komen, ik schrijf er nog de naam van de club en datum bij op en dan stop ik ze ook nog eens in het lijstje. Na dit jaar zal er een ander clublid voorzitter worden en het van mij overnemen na 23 jaar dienst. Er zijn kookbroeders bij die al 24 van mijn aquarelletjes bij hun thuis aan de muur hebben hangen. De thema’s gaan van Toscaanse landschapjes, groenten en fruit, dames onderdelen (mond, ogen etc vul zelf maar in ) en ook soms lingerie maar dus meestal Italiaanse toestanden. Het is een hele verzameling geworden.

Nog wat Tejorie!

Van al mijn vertejotiseringen ben ik opnames aan het maken, kwestie om mijn geheugen nog eens op te frissen en zo te weten wat ik nog heb voor mijn tento in september. Je zal dus wat vrede moeten nemen met mindere opnames daar ik ze niet uit de lijst haal voor de foto. Maar het is toch vooral om de inhoud te doen. Die kan je ook opmaken uit een wat mindere foto. Veel uitleg moet hier niet bij. Ik combineer telkens op de uitzonderingen na twee voorwerpen met mekaar en maak er een tekst bij die je wat uitleg geeft of niet, je helpt het te begrijpen of je op een dwaalspoor zet. is dit duidelijk?

Vertejotisering nummer X

Ik kon het ook niet laten flauwe mopkes de revue te laten passeren. Als je eenmaal in de flow zit kan dit gebeuren, zo ook dit hier. Het was wel echt goede wijn en het water kwam van Koerselskapelleke of zoals dat hier in de volksmond heet ‘de l’eau de Courcelles-la-chapelle’.