Verleden zondag kwam het er dan eindelijk van we vertrokken naar Luik om de Expo Hyperrealism Sculture in La Boverie te gaan bezoeken. We gingen kort aan het station staan en dan te voet via de passerelle over de Maas naar de expo. Het was koud en er stond een serieus windje maar toch kwamen we wat volk tegen op de voetgangersbrug. Maar op de trappen voor La Boverie was het kalm. Stilte voor de storm…want eenmaal binnen stond er een massa volk aan te schuiven voor binnen te geraken. Er was een file waar ik me bij aansloot en Antoinette ging even rusten op de rand van een pilaar die er was, het enige plaatsje waar een wachtende wat kon verpozen. Toen ik eenmaal iets opgeschoven was zag ik dat deze sliert wachtenden zich naar een gang worstelde en als ik er eenmaal een goed zicht op had ontdekte ik dat op het einde van deze gang deze sliert mensen zich moesten omdraaien en dan zo richting kassa. Dit gaf al niet veel moed. Ik was dapper en hielt het vol. Maar na 10 minuten was ik nog steeds aan het schuiven, neen stond ik nog op dezelfde plaats. Op het kwartier was van al dat dappere niets meer te merken en stapte ik uit de sliert en begaf me boos terug naar Antoinette. Neen, dat hyperrealisme was te realistisch. Game over. Terug thuis gekomen begon ik dan te denken aan Van Eyck in Gent. Maar op de site werd er aangeraden op voorhand een tijdstip uit te zoeken en je tickets online te bestellen op een uur dat vrij was. Maar dan kwam weer wat anders om de hoek kijken. Gaan we met de wagen??? Mogen we Gent binnen??? Waar als we binnen kunnen gaan we parkeren??? Antoinette is niet zo goed met stappen, het mag dus niet te ver zijn. Misschien met het openbaar vervoer…maar dat is ongeveer 4 uur tot in het station van Gent en dan nog ongeveer 4 km naar MSK voor Van Eyck. en met dat hyperrealisme in gedachte en rekening houdende met de leeftijd en het minder mobiel zijn begin ik fors te zweten en denk ik er aan “heer, laat deze kelk aan mij voorbijgaan”. We zouden moeten met een groep kunnen meegaan want op eigen houtje kan een wat oudere kunstliefhebber niet meer aan zijn trekken komen. Vroeger sprongen we in de auto en zagen we ginder wel wat er zou gebeuren en hoe we het zouden oplossen. Zelfs Amsterdam of Parijs schrok ons niet af. Maar de tijden veranderen en wij worden iedere dag wat ouder en men maakt het ook niet gemakkelijker voor ons. Van hier in Limburg naar Antwerpen of Gent gaan is erg, erg moeilijk. Voor de wat oudere kunstliefhebber is alles na de wuppe!
Waterachtige wegen en vegen... 